Xeracións

Comeza a ser común escoitar, ou ler, que a xeración dos nosos fillos vai vivir peor que a nosa, no sentido material do termo. Con peores empregos, se é que por acaso se pode falar de tal ao que hoxe existe para a maioría dos mozos e mozas con ou sen estudos superiores, con peores servizos públicos de acceso a vivenda, á sanidade, á educación para os seus fillos, de telos, que está por ver,  en fin con máis escasas oportunidades de todo tipo. 

O que se esquece dicir é que iso será así se eles o permiten. Vamos que non hai que aceptar esta premonición como se fose verdade revelada pola divinidade competente. De eles depende que se cumpran eses agoiros e só eles poden intentar impedir semellante estado de penuria e explotación.

Até tempos moi recentes a situación era realmente desoladora, con moi escasos signos de que a realidade imposta puidese ser cambiada,  alomenos minimamente.
Mais semella que algo diferente está a surxir, con dificultade pero tamén con firmeza.

Libros como "La insurrección que viene" editado Eric Hazan e publicado aqui pola editorial Melusina, feitos como os acontecidos arredor da estrea en directo dun tema, "Parva que sou", dos Deolinda que rapidamente se converteu nun auténtico fenómeno social en Portugal  con fortes resonancias nas redes sociais e que agromou no movemento da "Geração à Rasca" que ten convocados protestas varias no país viciño, e que se tornou nunha referencia cuase onmipresente na realidade social e política portuguesa nestes momentos, a invitación á rebelión feita polo ex-combatente da Resistencia francesa e diplomático Stéphane Hessel co seu manifesto "Indignez vous" ou mesmo, aínda que nunha orde de relacións e motivos moi diferente, as revolucións populares que están a acontecer en certos países árabes, indican que non todo está escrito e que se alguén xa o ten reflectivo en negro sobre branco, ben pode borrarse dun plumazo se a forza da mocidade organizada se pon en marcha. Nelo vaille a posibilidade de ter futuro.