Son estraños porque se rememoran situacións, circunstancias, condutas e feitos que non correron ben ou non foron ben resolvidas no seu día. Alomenos isa é a percepción que se ten agora, co paso dos anos.
Un sempre se inclina a considerar que se puido facer máis, que se deberon meditar máis algunhas decisións, daquela vividas quizáis como intranscendentes pero que co paso do tempo foron revelándose como principais e determinantes; que se tiveron de facer maiores esforzos, desplegado máis ambición, máis entusiasmo e maior enerxía; que o correcto desde a perspectiva actual tería sido ter soltado amarras de hábitos e prácticas pouco saudáveis; saudáveis? pero se non existía tal concepto! Quen pensaba niso!
Pois si, sempre se puido ter chegado máis lonxe, máis alto, máis enteiro.
Ben, xa pasou. Nada se pode facer. Tan só, cando nos enfrontamos a estas situacións, alixerar o paso para chegar o antes posible a outros lugares xeográficos ou mentais máis neutros, que permitan que as lembranzas volten á cela da memoria onde deberan permanecer durante prolongados períodos temporais. Como se acostumen a facer percorridos á menor ocasión que para elo teñan, non sei se no futuro seremos quen de gobernar ben estas memorias que por momentos firen e acutilan, ao actualizar épocas pasadas que foron e non sempre como a un lle gostaría que tivesen sido dende a perspectiva actual. En todo caso, así é a vida: equívoca.
No hay comentarios:
Publicar un comentario