Ista é a sensación que un vai tendo ao ler o artigo de Gregorio Peces-Barba titulado "El nacionalismo de sociedad cerrada" publicado onte no xornal "El País".
Efectivamente un vese inexorablemente dirixido deica o alvo do tópico que non por moitas veces repetido resulta máis certo.
O autor principia o artigo no ton pedagóxico e doctrinal que lle é tan propio citando a Tönnies a propósito da súa clasificación entre sociedade e comunidade.
Despois de identificar os principais elementos definidores do concepto nacionalismo, de establecer unha clasificación dos seus tipos e de facer un breve percurso histórico polos movementos políticos e sociais máis sobranceiros que usaron a súa bandeira para conquerir a revolución e/ou emancipación dos Estados colonizadores, fai unha demorada descrición de aquel que ten por base ou se asenta no concepto de volkgeist.
Mais un, a estas alturas, xa ten claro por onde van as ideas do autor, por onde vai rematar o seu discurso, en función de qué tiña escrito todo o anterior. Efectivamente o penúltimo parágrafo vai directo e acerta no alvo.
Por último unha dúbida: a qué unidade política que leva 500 anos existindo se referirá o profesor Peces-Barba no último parágrafo do seu artigo? Ista ambigüidade final contrasta, certamente, coa firmeza e claridade anterior.
Canto máis se avanza no coñecemento da materia, máis consciente eres do que ignoras. A ignorancia docta (consciente) substitúe á ignorancia indocta (inconsciente) e, en consecuencia, a ignorancia total mantense constante. Co coñecemento aumenta a ignorancia docta. "Se fosse possível explicar-te tudo, não precisarias de perceber nada"
12/10/10
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
A praia
A praia pode ser ese lugar que observa o marido, descansado e compracido de que a súa muller se torre confortablemente ao sol ao carón de ou...

-
Era pola metade do serán. Nesa hora en que xa é tarde para tomar un café, un té ou unha copiña de licor pero aínda demasiado cedo para sabor...
-
A VIDA A vida escápaseme entre tardes de lectura e noites de insonnio. A vida comprímese entre lembranzas posibilistas e accións imposibles...
-
A praia pode ser ese lugar que observa o marido, descansado e compracido de que a súa muller se torre confortablemente ao sol ao carón de ou...
No hay comentarios:
Publicar un comentario