Ánimo, rapaces.

Que complicados son os comezos. Podemos velo no seguinte video dos Rolling Stones onde saen nunha actuación do ano 1965 (ollo 43 anos atrás, media vida). Non obstante se hai miolo, substancia e argumento, ao final pódese saír do pozo e ser recoñecido no teu traballo. Sei que neste momento hai mancheas de grupos tratanto de sacar a man e, se os deixan, o pescozo. Xente nova que trata de achegar as súas propostas. A maior parte deles están direccionados á marxinalidade e finalmente á desaparición. Pero outros, os menos, os que teñan realmente algo novo e orixinal que aportar poden crecer e ter algunha posibilidade. O video trata de ser un alento para que perseveren e non se dean por vencidos.
Poden comprobar como o Jagger era pouco máis que un pipiolo, iso sí, xa cun gran xogo de pernas; claro xa se lle vían maneiras (por certo tamén se albisca o gran talento do malogrado Brian Jones e, por suposto a presenza e gosto por cantar do Keith; por outra banda a marxinalidade do Bill xa se ve que viña de lonxe; en canto ao Charlie... pois que xa comezaba a estar canso... figúrense 43 anos despois como estará)

En todo caso, eu aínda me emociono, con moderación, con este tipo de actuacións e circunstancias. Pulo e forza.