Ata hoxe o nome de Machado estaba unido aos irmáns do mesmo nome, poetas españois.
Pero, desde hoxe (ben, máis exactamente desde fai uns días) tamén estará unido a, en palabras de Susan Sontag, "o escritor máis grande saído de Latinoamérica", ou ben, en palabras de Harold Bloom, " o maior artista leterario negro ata a data".
Para saber algo máis deste persoeiro recomendo o seguinte post, onde se reseña brevemente a súa peripecia biográfica.
Nunca é tarde para seguir aprendendo. Agora só falta que poida ter acceso doado (tampouco vou realizar maior esforzo, dada a cantidade de material que aínda teño pendente de ler)a algún dos seus libros, quizáis Don Casmurro (1899), ou ben Memorias póstumas de Blas Cubas (1881).
Non obstante, o que me interesa salientar e que xustifica o que estou a facer, é a inmensa e poderosa ansia que a un lle entra para tratar de ampliar, aínda que sexa en grao mínimo, a visión do que existe e existíu, fuxindo de valados e cancelas que outros intentar erguer interesadamente para impedir que poidamos ver o horizonte, o panorama mundial. Ben entendido que só sabendo de onde se parte e do que se é e ten un pode intentar a aventura do descubrimento do novo. Dito de outra forma, e parafraseando a un importante político galego, "primeiro ser e despois trunfar".
No hay comentarios:
Publicar un comentario