Ao fin, recuperamos certa normalidade

Efectivamente, daban ganas de saír correndo.
Pero soubemos aguantar.
Utilizamos a técnica da emulación e da compostura.
Falamos e comentamos o que era mester coa xente que o vivía dunha forma razoable e sinceira.
E, qué carallo¡ saímos adiante¡
É claro que en toda esta historia houbo uns claros beneficiados e multitude de dannificados. Mais, curiosamente a propaganda, o negocio e a imbecilidade intentaron presentalo de tal forma que parecera xusto a situación contraria. E como os medios que empregaron foron moi, moi poderosos, ata o conseguiron.
Con todo o que máis me molestou non foi a confusión, a ruidosa algarabía sen límite, os cacareos nervosos e constantes ou as tonterias interesadas polo puro negocio, senón a desmesura, o ensanchamento do zafio e o abultamento da insensatez.
Por certo, noraboa a todos aqueles que sinceira e cabalmente o gozaron con respecto e cariño.