Nas vindeiras horas ímos dirixir a nosa vivencia, paseniñamente, de vagar, gozando da paisaxe e das xentes, ao interior da Galiza. Aos dominios das serras do Suído e da Canda. Lugares moi, moi fermosos. Terras farturentas e agarimosas. Cheas de boas viandas e bós sons do país. Horizontes que transmiten unha sensación de acougo, de tranquilidade, de paz e de sosego que dificilmente se poden esquecer.
É obvio que o lugar é o indicado para a reflexión, para a introspección máis radical e benefactora. E ademáis está a chover. A ledicía está próxima ao paroxismo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario