Arte. Arte?

Obxectividade, integridade, neutralidade, responsabilidade, credibilidade, imparcialidade, confidencialidade, servizo público, transparencia, exemplaridade, austeridade, accesibilidade, eficacia, honradez, promoción do contorno cultural e medioambiental, igualdade, arte conceptual?
Arte figurativo, arte abstracto, arte conceptual?
Efectivamente, esquecíame que o que importa non é o obxecto, é o proceso, é a idea que hai na mente do artista. Performances, espacio baleiro, pintura de dedos, Arte conceptual? Arte conceptual: algún merece a nosa atención.

Convivindo na natureza

Rematamos de chegar das terras suboccidentais da provincia de Ourense. Máis en concreto, os amigos de Xungalú leváronnos a que gozásemos, e vaia se o fixemos, dos encantos da serra do Xurés, das terras e xentes de Entrimo, de Bande, de Celanova. Empapámonos de corredoiras, de monte raso, de auga escorrentando polos camiños, de algunha lama, de encoros, de vistas gratificantes, de paisaxes fermosas, de aire fresco, limpo e revitalizante, dunha mámoa extraordinaria, dun campamento romano, de moitos cabalos salvaxes, "amigas" coma a da foto, da arte visigótica, mozárabe, barroca,(que descubrimento o retábulo da igrexa do mosteiro de San Rosendo, ou a capela de San Miguel, ou a igrexa de Santa Comba de Bande, ou mesmo do roteiro das Queguas, ou das hórreas do campamento romano de Aquis Querquennis). Ademais tivemos un día que acompañou. Xantamos estupendamente na casa de comidas "Bar Orellas" de Bande e rimos, parolamos e cantamos con mimo e agrado. Grazas amigas Tita, Marité,... amigos Manolo, Suso, Paco... Ata outra que esperemos que non tarde moito.

Límites

Aquí está. Por canto tempo?
Borges escribiu un poema fermoso (que a el tamén lle gustaba moito)titulado Límites. Escollo unha estrofa especialmente significativa para a idea que quero transmitir neste post.

Si para todo hay término y hay tasa
Y última vez y nunca más y olvido
¿Quién nos dirá de quién, en esta casa,
Sin saberlo, nos hemos despedido?

Pois iso.

Despedida

Mañá é o día. Despois de moito cavilar, por fin tomei a decisión. Non foi doado nin sinxelo. Pero era necesario, por dooroso que fose. Foron moitos anos (o vindeiro maio cumpriríamos 21, a maioría de idade decimonónica)de moi grata relación. Moi poucas veces interesada; as máis de connivencia e complicidade. Sempre nos entendimos á perfección, só co aceno dos ollos. Só me queda pensar que antes xa se foron outros, tamén moi queridos, para poder soportar o baleiro que a bon seguro deixará a súa ausencia. Virán novos tempos.

Retiro

Nas vindeiras horas ímos dirixir a nosa vivencia, paseniñamente, de vagar, gozando da paisaxe e das xentes, ao interior da Galiza. Aos dominios das serras do Suído e da Canda. Lugares moi, moi fermosos. Terras farturentas e agarimosas. Cheas de boas viandas e bós sons do país. Horizontes que transmiten unha sensación de acougo, de tranquilidade, de paz e de sosego que dificilmente se poden esquecer.
É obvio que o lugar é o indicado para a reflexión, para a introspección máis radical e benefactora. E ademáis está a chover. A ledicía está próxima ao paroxismo.

Un ano máis

Xa falta pouco. Máis unha vez,... voltarán. Cos seus disfraces. Para protexerse fronte á desvirtualización da mensaxe. Só nos queda asomarnos á nosa vida interior. A idea era boa.

Para que o teñamos en conta

Na Galiza en ...

O tempo e o modo

Hoxe parece ser que estou de noraboa por tres motivos, de moi diferente natureza, grao e condición. Un, cíclico e periódico, é un simples divertimento ao que non lle concedo máis valor e transcendencia que a que os demáis lle queiran dar. Outro é coxuntural; fai referencia a unha actividade que procuro practicar a cotío, por querencia e saúde mental. Por fin, o terceiro, é unha conmemoración, unha de tantas, que esta sociedade se encargou de domesticar e banalizar, para a mellor deglutir, ata o punto de permitir que sexa só, apenas, unha referencia histórica que con cansina e pesada puntualidade é lembrada polo/a articulista de garda, para que lle ilustre a introdución ao clásico e tópico artigo (de opinion?)que, sin substancia nen contido algún, escribe por encargo un ano máis; e van.

Para ter en conta

Deberíamos tomar boa nota de todas as intervencións públicas que fixeron e están a facer nestes momentos os diferentes responsables políticos. Resultan moi ilustrativas e clarificadoras.

Barbarie

Vaia por diante a miña condena expresa e firme. Teño a sensación de que o asasinato que se produciu hoxe en Mondragón, outro máis, marcará un punto de inflexión. Nesta vida, xa se sabe, todo ten un principio e un fin.