20/7/08

Un sucedido (como calquera outro)



Era pola metade do serán. Nesa hora en que xa é tarde para tomar un café, un té ou unha copiña de licor pero aínda demasiado cedo para saborear unha cervexa, un viño ou unha copa.
A rúa estaba animada en alegre acompasar co tempo atmosférico.
Íamos pola beirarrúa e acadamos á altura dun semáforo.
Esperando a que o monequiño se puxese en verde para os peóns atopábase un home próximo á xubilación anticipada. Era fortote, máis ben baixo e lucía un rexo bigote negroide. Ao seu carón remataban de pasar, seguindo o seu camiño, dúas mozas loiras, ben parecidas, esbeltas e caseque guapas. Cubrían o seu corpo con cadansúa minisaia e camisetiñas apretadas á pel. As protuberancias turxentes agolpábanse para saír polos buracos que o creativo tivera a ben deixar. Certamente a súa presenza non pasaba desapercibida tanto visual como olfativamante, se reparamos no rumor e na fragancia que manaba do seu contorno.
O prexubilado ollounas de vagar (e eu a el) ata que llelo permitíu o seu campo visual. Sen solución de continuidade sentenciou con voz clara e potente: este ano, está boa ata a miña sogra ¡¡
Despois de non disimular un amplo sorriso, pensei... Efectivamente non só hai añadas para a froita, para as patacas, para o viño ou para a neve, senón que tamén semella que existen anos bós e menos bós para a contemplación e goce dos corpos harmoniosos, proporcionados, de bon ver, mellor ollar e a medio envolver e que, por riba, arrecenden. Nestas circunstancias, o sangue vese, loxicamente, alterado.

3/7/08

Ao fin, recuperamos certa normalidade



Efectivamente, daban ganas de saír correndo.
Pero soubemos aguantar.
Utilizamos a técnica da emulación e da compostura.
Falamos e comentamos o que era mester coa xente que o vivía dunha forma razoable e sinceira.
E, qué carallo¡ saímos adiante¡
É claro que en toda esta historia houbo uns claros beneficiados e multitude de dannificados. Mais, curiosamente a propaganda, o negocio e a imbecilidade intentaron presentalo de tal forma que parecera xusto a situación contraria. E como os medios que empregaron foron moi, moi poderosos, ata o conseguiron.
Con todo o que máis me molestou non foi a confusión, a ruidosa algarabía sen límite, os cacareos nervosos e constantes ou as tonterias interesadas polo puro negocio, senón a desmesura, o ensanchamento do zafio e o abultamento da insensatez.
Por certo, noraboa a todos aqueles que sinceira e cabalmente o gozaron con respecto e cariño.

A praia

A praia pode ser ese lugar que observa o marido, descansado e compracido de que a súa muller se torre confortablemente ao sol ao carón de ou...