Hoxe vin un xesto que hai anos que non via. Un xesto que denota hábito e certidume. Certidume descreida (ou algo así, sexa iso o que for) de que dito aceno terá algunha repercusión práctica.
Hoxe vin un xesto que confirma a forza da inculcación en anos temperás. Esa que, polo visto, se graba para toda unha vida e que se agocha no inconsciente.
Hoxe vin un xesto automático que me sorprendeu polo inesperado, e que me causou grande estrañeza.
Hoxe vin un xesto propio de outros tempos, quen sabe se premonitorio de que estes non é tan certo que se teñan ido.
Hoxe vin un xesto que me fixo rememorar a miña infancia, aqueles días nos que parecia que o tempo se detiña e que nada habia máis aló do horizonte.
Hoxe vin un xesto...si. Hoxe vin como alguén, ao pasar por diante dunha igrexa, se persignaba. Ben pensado nada do outro mundo. Algo perfectamente normal para moita xente. Algo que non causa, que se saiba, mal a ninguén. Algo fútil, vano, mais...
Hoxe vin un xesto.
Hoxe vin un xesto que confirma a forza da inculcación en anos temperás. Esa que, polo visto, se graba para toda unha vida e que se agocha no inconsciente.
Hoxe vin un xesto automático que me sorprendeu polo inesperado, e que me causou grande estrañeza.
Hoxe vin un xesto propio de outros tempos, quen sabe se premonitorio de que estes non é tan certo que se teñan ido.
Hoxe vin un xesto que me fixo rememorar a miña infancia, aqueles días nos que parecia que o tempo se detiña e que nada habia máis aló do horizonte.
Hoxe vin un xesto...si. Hoxe vin como alguén, ao pasar por diante dunha igrexa, se persignaba. Ben pensado nada do outro mundo. Algo perfectamente normal para moita xente. Algo que non causa, que se saiba, mal a ninguén. Algo fútil, vano, mais...
Hoxe vin un xesto.
No hay comentarios:
Publicar un comentario