... soportar a pesada carga da melancolía, a acumulación de contrariedades e desafíos, de desencontros, de situacións e aconteceres de resultado incerto. A necesaria resolución que normalmente aparece, por moito que chegue polo método do ensaio e erro, desta vez está a tardar de máis. Un non remata de afacerse a estes abalos que suxen de súpeto arruinando o estado de sosego e tranquilidade; demasiada chispa, por veces...
Só lle atopo a esta situación unha virtude: é perfecta para aprender a distinguir o principal do secundario, o accesorio do fundamental, o substancial do anecdótico. É nesta asunción onde reside parte da cura, do alento no sosego e na superación.
A vida tamén consiste nesto. Cando acreditas que consegues ter a superficie calma chega a perturbación e, instintivamente, comezan as ansias para tratar de confinala nos límites espacio-temporais precisos que aseguren, ao menos, o seu manexo, evitando que resoe máis aló do que se xuzga como soportable.
No hay comentarios:
Publicar un comentario