Pois, mira, a min paréceme ben

Si, paréceme ben que Anxo Quintana interveña nesta nova (renovada?) tertulia da Cope. Por varias razóns:
1ª É unha ocasión, e hai que lembrar que non hai moitas, para que o discurso dun nacionalista galego entre no barrio de Salamanca. Para que certos sectores madrileños, e do Estado en xeral, coñezan sen moitas distorsións a opinión dun demócrata galego que rache tópicos e estereotipos. Loxicamente, acredito que Anxo será quén de manter unha liña discursiva que mostre outra idea da nosa terra e descubra unha imaxe que vai sorprender e, quizáis, ata crear certa contradición nalgunhas mentes ausentes e ignorantes.
2ª A intervención de Anxo Quintana supón a presenza do discurso do nacionalismo galego en territorio, digamos que, alleo (comanche?). A pedagoxía política que pode facer é moi importante no actual momento político.
3ª Por unha vez intervén nunha actividade deste tipo (tetulia dunha cadea radiofónica que ten audiencia a nivel estatal) alguén desde Santiago, se exceptuamos o caso de Manuel Rivas, Bietio Rubido e algún outro esporádico de moita menor importancia. Trátase de situar Santiago, e polo tanto Galiza, no mapa mediático do Estado. Todo axuda, e non estamos tan sobrados neste campo.
4ª A cadea radiofónica onde intervén está nun proceso de, digamos, refundación e renovación parcial da súa imaxe, despois de ter despedido a certos persoeiros que a significaban fortemente cara un determinado espectro ideolóxico. Neste contexto prodúcese a participación de Anxo Quintana.
5ª Son dos que penso que, erros ao marxe que tamén os tivo, Anxo Quintana non debería verse na actual situación de ostracismo. Producida a súa inevitable dimisión como voceiro nacional do BNG, resultados electorais mandan, terá que transcorrer un tempo ata que sexa posible, e ao meu ver desexable, a súa volta á primeira liña política. Actividades como a pertenza á mesa do Parlamento, a presidencia da Instituto Galego de Estudos Europeos (IGEA) e a participación neste programa radiofónico poden contribuír a que a necesaria travesía do deserto sexa o máis fructífera posible.
Con todo hai algo que me desacouga... ter que escoitar a Cope, anque sexa só durante ista intervención semanal (ou quincenal?). Menos mal que co invento do podcasting o trago é algo máis levadeiro.

Agora toca responsabilidade, e antes?

Agora o Sr. Núñez Feijóo pide á oposición, en relación ao proceso de elaboración, presentación, estudo e aprobación dos presupostos da Xunta para o ano que vén, "altura de miras" e un comportamento político "excepcional". Di que fará o imposible para acadar un consenso político e un acordo en relación a iste tema. Pois moi ben. O que pasa é que aínda somos moitos os que lembramos o comportamento do Sr. Feijóo durante a pasada campaña electoral. A campaña do seu partido e a querencia pola verdade e a información veraz de certa prensa "amiga".
Ben está que o Sr. Presidente da Xunta intente facer ben o seu traballo, pero non debería esquecer que acadou tal condición despois dunha campaña electoral na que non sempre se usaron argumentos, ideas e proxectos de futuro. En todo caso todo apunta a que a oposición vaille prestar o mesmo apoio entusiasta e coa mesma "altura de miras" que o que lle brinda o seu partido ao goberno do Sr. Rodríguez Zapatero en Madrid.

Témolo aquí, ao noso carón.

Non todo está perdido. Non en todos lados a vaga de pesimismo e resignación é o telón de fondo.
Hai blocos que refulxen e blocos que avanzan.
Saibamos agardar.

Alegoría

Nas imaxes, pode verse un anaco pequeno dun dos moitos portos deportivos que inzan a xeografía da costa galega nos últimos tempos. Non é nada complicado identificalo dada a especificidade da vila (mellor dito cidade, sobre todo no verán) na que está situado.
O que ata hai uns anos era un espazo de traballo, tradición, esforzo e mestría está hoxe transformado en pura representación, obstentación, snobismo e figuración. En recreo de ociosos e lugar de establecemento e/ou peche de negocios, algúns ao límite do posible e desexable.
Con todo o que me interesa é usar a imaxe para tratar de visualizar a idea dos que opinan que o idioma galego supón unha ameaza para a supervivencia do español (xa se sabe, a trécola da imposición, do Decreto que pouco menos que eliminaba o idioma de Cervantes dos centros de ensino, da falta de respecto aos dereitos individuais, ...) Ista xente quere facernos crer que as embarcacións tradicionais e artesanais, as que se foron elaborando, perfeccionando e mellorando no transcurso dos tempos para poder gañar a vida, supoñen unha seria ameaza para os indefensos iates, que pouco menos que se teñen que arrinconar cada vez en menos espazo físico, en pantaláns que minguan por momentos.
Está claro, a chalana do señor Paco "o Vieiro", chea de nasas e apeiros varios, está a piques de expulsar (e asustar) ao iate do sobriño do primeiro accionista duns grandes almacéns.
É que nestas condicións é imposible pechar calquera negocio¡ Cómpre pedir axuda ao Sr. Feijóo para que tome medidas no asunto¡¡

Poesía

En esta niebla espesa que uniforma y disfraza
y agrisa los colores de personas y cosas,
en esta niebla fría, pegajosa, bancaria,
se está adobando Europa.

Sobre montes y leyes, sobre normas y ríos
extienden su sonrisa las multinacionales
y dan su decidido apoyo a los políticos
si resultan rentables.

Con el siempre eficaz truco del todo o nada
se le pide que asienta al pueblo soberano
que, en limpio referendo, se hace cargo del trágala
sin sentirse estafado.

Mientras echa sus redes la pesca de bajura,
una niebla adherente va camuflando Europa.
¿Qué encubre? ¿qué protege? ¿qué presagia? ¿qué incuba?
Responderá la historia.

Jesús Munárriz, Rojo fuego nocturno
Hiperión, 2009.