Pírulas

1. Estou farto de escoitar boletíns de noticias na radio, de información xeral, nas que salienten que a tal ou cal xogador de fútebol (ou fúbol, como prefiran) lle doe un pé e vai estar de baixa dúas ou tres semanas. Pois moi ben. E que¡ Per favore, cóntenme algo de interese e se non hai nada, cálense e... a outra cousa.
2. Ás veces nótase máis a ausencia de persoas que foron queridas e xa non están. Un pode pasar tempadas sen que a lembrarza chame á porta e, pola contra, pode atoparse, de súpeto e sen aviso previo, co sentimento que agroma e que evidencia a grandura da pena, do pesar, do desacougo.
3. Cada día máis o contacto coas novas xeracións me convirte nun ser con pasado, con historia. Moi a miúdo aparece e evidenciase máis o acontecido, o vivido, que o proxecto, a canseira. Por que me sinto realmente maior cando se está a falar da evolución dos ordenadores, por exemplo? O que pasa é que un pode encherse a boca cando relata o proceso de investigación, procura e adquisición do primeiro ordenador persoal aló polo ano 1984. Nun primeiro momento surxe a satisfacción de poder contar algo en primeira persoa, pero... cando observas a cara do alumnado adolescente comprobas directamente que xa queda menos, bastante menos. Miguel Hernández soubo dicilo con beleza e precisión matemática: "Cada nuevo día es más raíz, menos criatura, que escucha bajo sus pies la voz de la sepultura". Máis nada.