Péndulo simple

----------------

Enerxía potencial

Satélites artificiais

| View | Upload your own

Mentes abertas

Remato de ler (un pouco tarde ben é certo) unha moi interesante entrevista a Piergiorgio Odifreddi, un profesor e escritor italiano do cal non tiña noticia (desafortunadamente para min).
Na mesma, aparte de falar dos seus libros e da súa postura fronte á Iglesia (católica "of course")fai, mesmo ao inicio e apoiado polo seu amigo Sergio Valzania, un
encendido eloxio sobre a nosa terra. Afirma que é "bellísima".
Xa sei que para algúns de nós non fai falla que veñan de fóra a indicarnos algo que xa sabemos e asumimos, pero... acaso non produce un goce íntimo que nolo lembren?
Os que a cotío podemos comprobar tal estado de cousas non podemos menos que loitar para que sexamos quen de transmitir tal tesouro ás xeracións futuras.
Onte mesmo constatei que tal tarefa non podemos deixala só en mans de certos políticos, para os cales é moito máis importante estar fronte ao televisor para ver certo espectáculo futbolístico (no que seica nos xogabamos o noso futuro: "a por ellos¡")que, polo menos, ter certa idea consciente sobre o país no que viven (por certo opíparamente). Xa se sabe que algúns precisan do GPS para chegar á casa onde viven.

Para os que están fartos (que non fartas)

Proposta: para os/as que están fartos e fartas de referise aos dous xéneros, suxestiono que, de agora en adiante, se refira, se referencie e se denote todo termo, concepto ou vocablo ao xénero feminino, para compensar tantos séculos de desigualdade e para practicar un elemental hábito de aforro.
Mal que che pese amigo Ramón Trecet, e por moi canso que esteas de escoitar, quizáis oubir, todos e todas, cidadáns e cidadanas, corredoras e corredores, listas e listos,...a linguaxe non é inocente¡.

Delhi Palace

Cando hoxe pasaba pola porta Faxeira, camiño de disfrutar coa interpretación de Silvana Mangano en "Bellisima", resulta que recibo un panfleto de propaganda dun novo restaurante indio que abriron en... Pontevedra. Efectivamente, na vila que da de beber a quen pasa. Xa comprendo, abrir o primeiro hai que facelo nalgún sitio. Outra cousa é procurar ampliar o potencial mercado e, aínda que a vila do Lérez é bó lugar para abrir negocios deste tipo, nunca está de máis recabar a axuda da capital e de algunha que outra cidade do contorno. De verdade haberá algún que se desprace ata Pontevedra para degustar as gambas Balti (8,50€), o cordeiro Rogan Josh (7,50€) ou o pan Keema (1,80%)?
Estou certo. Ao fin e ao cabo, xa o dicía o mestre taurino sevillano "hay gente pa tó".

Paseando por parte da Macaronesia

Foron días de descanso. Tamén días para coñecer e experimentar. Hernán Peraza e Beatriz de Bobaría foron os nosos ciceróns. "La mar estaba hechada" dicía a pamposa Paquita. A laurisilva e o tajinaste (ela fíxonos saber que non confundíramos con "trajinaste")foron descubrimentos.
Soicick (alias "Susuki") púxonos no punto de mira ao almogrote, ao guarapo (co seu inevitable guarapero) e ao gorrerón. Oscar argumentou a favor do "sumo de papaia". Acompañados co son do timple a chácara e o tambor desciframos os silvos da linguaxe dos 4.000 termos. Comimos chochos e admiramos calados. Tamén padecimos certas carencias no campo dos indicadores. Con todo, o mar de nubes e o triángulo de primavera compensou con creces certas descontinuidades. Voltaremos.