12/5/13

A rota do doutoramento

O plano

A rota que sae da praia de Esteiro (en O Barqueiro) e chega ata Espasante (Ortigueira), baixando ás praias desde os cantís de Loiba e subindo de novo a eles despois de atravesar 4 areais (cómpre marea baixa), pasa por ser unha das mellores rotas que se poden facer no litoral galego. Para un afeizoado a facer camiñadas ben ser algo así como o doutoramento nas rotas feitas. 
Dicía o eminente físico, e premio Novel de Física en 1969, Murray Gel-Mann, para salientar a importancia da Mecánica Cuántica, que ”Hai unha diferencia maior entre un ser humano que sabe Mecánica Cuántica (MC) e outro que non, que entre un ser humano que non sabe MC e os outros grandes simios”. Pois ben, despois de facer esta rota, penso que hai unha diferencia maior entre un camiñante que fixo esta rota e outro que non a teña feito, que entre un camiñante afeito a patear desde hai anos os máis variados camiños e aquel outro que realiza as viaxes dende a cadeira do cuarto de estar da súa casa vendo o canal temático "Viajar". Se xuzgan esaxero, pasen e vexan.
O monumento

En contexto

O ollo

Os caprichos

As pegadas

Para acceder ás praias e extasiar con tanta beleza hai que baixar,
A baixada

e logo subir,
A subida
A beleza
Mais a vista da "catedral", desde a praia é algo "serio".
Grazas Xulio polo agasallo. Grazas Luís polo convite. E grazas tamén a Xurxo, Chema e Anxo pola  partilla, e a Kiko pola hospitalidade.

A "Catedral"


Ver Esteiro_Espasante en un mapa más grande

13/4/13

Algo se está a mover

Chamarédesme inxénuo, idealista ou simplesmente iluso, mais... teño confianza en que isto saia adiante. Xa semella claro que non podemos seguir funcionando con métodos dos séculos XVIII e XIX para gobernarnos no século XXI. Necesitamos máis participación e implicación, máis control, máis democracia. Hoxe é posible.

6/12/12

Experimentação


... mais atenção, reparem...
Vamos lá tentar fazer uma experimentação. A pessoa referida vá experimentar qualquer forma de reação?
Àquela colega de turma, de cabelo comprido castanho claro, corpo grácil e proporcionado e sorriso sempre nos lábios, tudo parecia que lhe corria muito bem. Era, e muito bem, uma pessoa inteligente, capaz, moderna, viajada e muito trabalhadora.
Ela estava sempre muito ocupada e vinha à sala de aulas na última hora, apressada, mexendo nos seus cadernos e pedindo licença para entrar. Por vezes, até se tinha que ir embora antecipadamente, antes de rematar a lição por mor de chegar a algum ato ou fazer alguma tarefa pendente. Tantas eram as ocupações em que estava a partilhar o seu talento que não se percebia muito bem de onde é que tirava o tempo. Era tão dinâmica e ativa!
Contudo, a nossa protagonista atesourava uma coisa muito característica que tinha a ver com as qualidades do som: a intensidade da sua voz era grande, imensa, o tom acentuadamente grave, que fazia com que a sua voz fosse um bocadinho presa e possuia um timbre pessoal, próprio, inconfundível, definitório. Em definitivo, tinha, e felizmente tem, uma voz cheia, como os cafés homónimos de que tanto gostava.
De seguro que foram os seus quefazeres profissionais os culpados de que não pudéssemos continuar a gozar da sua cativadora presença. Foi um prazer tê-la conhecido. Boa continuação, companheira!


Decisión

Se temos en conta as previsións da maioría das enquisas e sobre todo a última do CIS de hoxe mesmo, resulta realmente sorprendente que Pode...