Clarificador

Desde o meu punto de vista é o mellor calificativo que se lle pode poñer ao interesente (outro que tamén lle cadra) artigo de Agustín Ruiz Robledo, publicado onte no xornal "El Pais", titulado "Amaiur tiene derecho".

Con independencia do que cada un pense sobre o asunto, quen máis proveito podería sacarlle serían certos sectores do abano de votantes do Partido Popular. Mais estimo como moi improvable que se dea tal circunstancia por canto dubido que lean este xornal, e os poucos que puidesen facelo seguramente primarían as súas firmezas ideolóxicas fronte ao andamiaxe xurídico.

O argumentario que utiliza o articulista é variado e contundente, salientando a evidencia da decisión política que concorreu no caso, amparada pobremente nun informe digamos que peculiar.

Lémbranos, por outra banda, a ley del encaje, definida por Covarrubias en 1611 do seguinte xeito: "la resolución que el juez toma por lo que a él se le ha encajado en la cabeza, sin tener atención a lo que las leyes disponen". De todas as leis que coñezo, incluida a lei de conservación da ignorancia, é unha das máis curiosas.

Xa se sabe: "ubi lex non distinguit, non distinguere debemus", pois iso.

Opine

Resultados das eleccións do 20 de novembro de 2011

Zurra na mula!

"Habemus" outro artigo de Gregorio Peces-Barba no xornal El País. Non aporta nada novo, nada que non tivera xa dito en moitas ocasións. Segue coa mesma teima. Ben, está no seu dereito, faltaría máis!. Só un apunte: cando se refire á imposibilidade de rachar a unidade dun Estado soberano, referíndose ao caso español. Afirma que non o permitiría a Unión Europea, os partidos políticos españois e tampouco as institucións. E, acrescenta: "Sigue habiendo sueños separatistas en Euskadi y en Cataluña, pero no solo son imposibles, sino que también son minoritarios". Pois moi ben. Se son imposibles, pouco importa que sexan minoritarios ou non. En todo caso, dentro duns días, saberemos ata que punto esta afirmación é certeira. 

E non tera o xornal global máis artigos de opinión, de fondo, para publicar? De seguro que si. Mais o certo é que dentro duns días hai eleccións xerais.

Por fin, un bacharelato de tres anos!

Parece ser que o programa electoral do partido político que, segundo os inquéritos, ten máis posibilidades de gañar as vindeiras elecións xerais, leva como unha das medidas no eido da educación ampliar o bacharelato dos dous cursos actuais a tres. Por fin...

En concreto, na primeira medida, no apartado de educación, o programa afirma:

01 Mejoraremos la educación obligatoria y gratuita hasta los 16 años, reformando su estructura para reducir el abandono educativo temprano y elevar la formación de los alumnos. La educación secundaria tendrá una organización más flexible, que ofrezca vías formativas de acuerdo con los intereses, motivaciones y progresos de los alumnos. El bachillerato constará de 3 cursos, el primero de los cuales tendrá carácter de curso de iniciación.

Este aumento dun curso máis no bacharelato poderá permitir:

1. Reestruturar os contidos das materias que se imparten na actualidade e posibilitar a achega de algunha máis. Desta forma poderían incluirse no currículo contidos de materias que actualmente non forman parte do mesmo e que se consideran especialmente importantes. Estamos a falar de nocións, todo o básicas que se queira pero ineludibles para a formación do alumnado de bacharelato, de Economía, Psicoloxía, Socioloxía, Ciencias Políticas, Dereito e Medios de Comunicación Social.
2. Esta medida estaría en correlación coa diminución da duración das carreiras universitarias e a substitución do título de Licenciado polo de Grao.
3. E, o máis importante de todo: facilitaría un ensino máis gratificante, motivador e enriquecedor ao poder abordar os contidos, as actitudes e os procedementos dunha forma máis demorada, atendendo puntualmente o interese do alumnado sobre este ou aqueloutro tema de actualidade relacionado coa disciplina, permitindo unha exemplificación motivadora. Afastaríanos do actual sistema, no que se procura impartir uns contidos (normalmente moi amplos) nun tempo moi limitado, dunha forma rotinaria, esquemática e, moitas veces, totalmente allea aos temas sociais, culturais, económicos e científicos que ocupan, e ás veces preocupan, ao noso alumnado.  

A falta da concreción dos detalles, en principio, paréceme unha medida na boa dirección.

Veremos...