Un signo dos tempos

O peche da cadea de televisión CNN+ evidencia ben as claras o empobrecemento da oferta de medios de comunicación social que estamos a soportar nestes tempos confusos e revoltos. A operación de absorción da cadea Cuatro por Tele5 xa antecipaba os malos ventos que ían correr, e corren, para a liberdade de expresión, para a diversidade informativa e para a calidade do oficio, moi digno, de informar á sociedade con rigor, profesionalidade e liberdade (esta última cualidade sempre dentro do viable e do posible, naturalmente).
A outrora todopoderosa Prisa viuse na obriga de vender parte dos seus activos e de pedir axuda a fondos de inversión agobiada polas deudas e os resultados de tales medidas están ás vistas: profesionais do periodismo de recoñecido prestixio e técnicos cualificados no paro e a oferta informativa diminuida de forma alarmante.
Paradoxos do destino, agora só queda aturar, hai xente para todo, ao "experimento sociolóxico", como alguén temerariamente lle chamou ao que non é máis que lixo, degradación e espectáculo noxento. E digo aturar porque na busca do canle 24 horas da rtve que aínda está ao noso dispor e ao cal teremos que recurrir para manternos minimamente informados, podemos atoparnos, por descuido, co espectáculo e co panorama da actuación e da visión de seres humanos expondo as súas cuitas e miserias sen o auxilio da máis mínima racionalidade, sensatez e bon gusto.

Campañas

Cando xa faltan menos de seis meses para que se inicie a das eleccións municipais non sei eu se algúns terán aprendido a lección. Refírome ás ensinanzas que deberían tirar e asumir da forma de facer campaña que certo partido político realizou nas últimas eleccións ao parlamento galego e as que se derivan das que fixeron, sobre todo un deles, outros dous partidos que daquela partillaban o poder político na Xunta.
A algúns candidatos "in pectore" ou xa elixidos ou mesmo nomeados por "aclamación", que de todo hai, xa se lles comezan a notar as gañas que teñen de principiar a demagoxia, a falsidade, o insulto ou mesmo o ataque persoal e irracional. É de esperar que, daquela, os contrincantes realicen unha campaña racional, sosegada, explicativa do seu programa e proxectos e a desenvolvan de forma positiva, mais... que non se esquezan do feito de que deben responder, en tempo e forma, aos ataques, inxurias e maledicencias de que sexan obxecto, que deben aclarar á cidadanía calquera cuestión, por pequena e insignificante que pareza. Non vaia a pasar como aconteceu hai dous anos que por mor de estar na torre de marfil atendendo a non sei que altas instancias e dignidades, situándose por riba do ben e do mal, se deixe sen resposta o que merecese tela e, como consecuencia, alguén que non debera, usando tramposos e indignos métodos, se cole pola porta grande dos concellos.
Por que será que cando me refiro a estes temas sempre se me ben a mente aquel dito que di que na terra dos lobos hai que oubear coma eles?

Non se dá feito

Efectivamente. Ante tal cantidade de novas rupturistas e rechamantes.
Que se dopping no deporte espectáculo (ese grande deus ex machina destes tempos incertos), que se profesionais rebeldes e lacazáns (segundo a oficialidade e autoridade de quenda), que se mercados (é dicir, bancos e fondos de inversión; fóra eufemismos) díscolos e desconsiderados, que si... pero qué diantres está a pasar...
Alguén sabe dalgún faro ben situado, dalgunha guía recoñecida e afeita a este tipo de desvarios, de algún chamán en activo?

Prenda