O capitalismo a funcionar como cooperativa

Será certo que o sistema financeiro internacional está a transformar  ao capitalismo nunha grande "cooperativa"?

É o que se deduce do feito de que os grandes fondos de investimento, sobre todo nos USA, invistan cada vez máis, en empresas pertencentes ao mesmo sector, por exemplo nas compañías de aviación norteamericanas. Este fenómeno tórnase cada vez máis frecuente e afecta a outros sectores empresariais. 

Algúns pensan que, de continuar, pode transformar ao capitalismo nunha grande cooperativa co efecto de que dificulte a competencia entre empresas, obviando unha dos principais elementos do libre mercado.Pódese ampliar información ao respecto neste interesante artigo de Luís Cabral:

https://bit.ly/2Esk32f
Máis artidos deste mesmo autor:
https://bit.ly/2Iz2pMJ

Axuste de mínimos cadrados

Cando todo semella que no país veciño vai ser posible a formación dun goberno formado polo Partido Socialista de Portugal con apoio parlamentar de formacións tan diferentes a este e entre si, como son o Bloco de Esquerda e o PCP, (e os que coñezan minimamente a política portuguesa saberán que isto, de concretarse, vai supoñer un cambio histórico na política de alianzas) aquí, na Galiza, seguimos sen avances significativos, mais ben todo o contrario, acerca da posibilidade de artellamento dunha candidatura única cara ás vindeiras eleccións xerais do 20 de decembro.

A pesar do clamor de plataformas e colectivos e do chamamento de importantes sectores da sociedade galega para que se presente unha única opción de esquerdas, coa máxima pluralidade posible, os que teñen o poder de decisión non rematan de pór enriba da mesa os medios, os mecanismos e as vontades para conquerir tan ansiado obxectivo.

Tan difícil é acordar un programa de mínimos co que presentarse diante do electorado? Tan complicado é axustar as diferentes sensibilidades e pactar un conxunto de medidas e actuacións aínda que sexa aplicando o chamado método de mínimos cadrados? (é dicir, tomando os puntos nun plano como análogos ás principais directrices dos diversos programas electorais, axustar a recta, que sería o programa pactado, de tal forma que pase pola maior cantidade de puntos posible e, de non selo, alomenos que o seu trazado non se afaste moito da maioría deles)

Quizáis non estea de máis lembrar neste momento que os partidos, agrupacións, coalicións e/ou federacións políticas non son máis que instrumentos, todo o valiosos que se queira pero ferramentas ao fin, para levar á práctica políticas que termen do país para mellorar o benestar e a calidade de vida das persoas e que estas poidan aspirar á procura da felicidade, polo camiño que cada quen teña a ben seguir. De nada vale crer, lexitimamente, que se posúen e se teñen gardadas as esencias máis nucleares do país cando este esmorece paseniña mais inexorablemente e mostra xa sinais claros de precisar atención urxente.  

Se realmente sabemos diferenciar o substancial do accesorio, o importante do secundario, aínda temos tempo, non moito ben é certo, para reflexionar e actuar en consecuencia. Acho que os vellos loitadores, os devanceiros, o demandan e o merecen.

 

Marketing

Explica Zygmunt Bauman no libro Bauman, Z & Lyon, D. Vigilancia líquida. Barcelona: Paidós, 2013, que calquera marketing, para ser eficaz, require tanto do coñecemento dos grupos que non son aptos como obxectivo de vendas, como da identificación dos grupos que serán o "obxectivo" preferido do esforzo comercial. E, a seguir, achega un exemplo que pola súa clareza e certeira identificación paso a citar no orixinal. A cita é un pouco extensa, mais acho que merece a pena:

"Un buen, aunque arquetípico, ejemplo de la relación entre ambos tipos de vigilancia institucional es el software desarrollado para las empresas que necesitan procesar las llamadas entrantes. Este software permite que los que llaman sean clasificados y separados para recibir un trato diferenciado, de acuerdo con la posibilidad que presentan (o no) de mejorar los beneficios de la compañía. Los individuos que llaman y que parecen prometedores son puestos en espera pero atendidos casi inmediatamente por operadores seniors con poder para tomar decisiones en el acto. En el otro extremo, aquellos que no resultan prometedores esperarán quizás para siempre, recibiendo mensajes repetitivos y aburridos intercalados entre músicas repetitivas ad nauseam y con promesas grabadas de ser conectados con el primer operador disponible. Si el intruso sobrevive al trato y a la burla que esto implica, y se niega a colgar, él o ella será conectado con un operador de bajo rango sin poder alguno para resolver el problema que motivó la llamada (que suele ser una reclamación)".

Agora, díganme se algunha vez non se sentiron identificados, e até diría que atrapados e maltratados, neste tipo de prácticas.

Só desexo que, alomenos, algún ou algunha de vostedes tivese a experiencia, e a sorte, de perceber que pertencía ao grupo de aqueles individuos que o software de turno clasificase como seres prometedores.

É tempo de preguntar...

Estando xa moi perto as eleccións ao Parlamento europeo aínda estamos a tempo de inquerir dos candidatos cales son as súas opcións sobre determinados temas. Dou por sentado que o elector responsable terá lido algúns programas electorais, alomenos os das opcións políticas que mellor expresan as súas ideas, e recopilado información sobre as diferentes candidaturas para, en caso necesario, poder ponderar cal é a máis acaida na preferencia de voto. Mais aínda restan por saber algúns detalles de certa importancia. Vexamos algúns deles:

- O señor ou señora candidato/a, unha vez electos, farán uso de todos os privilexios que comporta o seu cargo? Ou, vista a desproporción dalgúns deles, sobre todo se nos fixamos na crecente desigualdade social que padecemos, estarán dispostos a minorar o seu uso e disfrute? Poñamos por caso, e só por citar un exemplo, viaxarán sempre en clase turista e doarán os recursos aforrados a calquera institución benéfica? Hai alguén que xa viña tendo este comportamento. Cundirá o exemplo? Pregúntenlles que teñen pensado facer ao respecto.

- O futuro parlamentario asitirá as todas as sesións de traballo en horario completo ou ben os xoves polo serán ou venres de mañanciña fará só acto de presencia para de contado coller o primeiro avión que saia para o seu lugar de destino?

- Trataron de averiguar vostedes cal foi a actividade parlamentaria (iniciativas, intervencións, preguntas, traballos...) dos candidatos que se presenta á reelección? Sei dalgúns que presentan unha folla de servizos raquítica. Cal é a súa xustificación?

- Acaso teñen pensado arbitrar un sistema público e transparente á hora de contratar aos seus asesores e colaboradores? 

- Teñen establecido un calendario e un plan de actuación para poder recibir visitas dos electores en caso de que estes mostren interés en contactar? 

- Comprométense a demitir de forma inmediata se a súa conduta non responde á dignidade do cargo? É dicir, se por acaso se atoparen incursos en algún procedemento xudicial? Estaría ben saber cal é a súa postura ao respecto.

- Farán de forma voluntaria unha completa declaración de bens, ampliando a que teñen que realizar por imperativo legal? 

Por último, unha reflexión. Da mesma forma que non todos os cidadáns somos iguais, tampouco os políticos son todos iguais. De ningunha forma. Se acaso uns son máis iguais ca outros, mais teño o convencemento que algúns son ben diferentes. O meu problema, e quizáis tamén o de vostedes, é o  de identificar ao mellor destes últimos e que, loxicamente, responda á miña filosofía e práctica política. Remato cunha obviedade: como poderán percibir, eu teño pensado exercer o meu dereito e ir votar. Vostedes verán...

Dieta

Un amigo cóntame telegraficamente que ten un curmán que está, desde hai xa algún tempo, a experimentar con moito éxito unha dieta caralluda, por ser simples, efectiva e doada de practicar. Seica, di, que con ela foi quen de perder por volta de 5 kg e, ademais, manter ao longo do tempo esta perda.

Trátase de obviar, de suprimir, de prescindir do xantar, da comida do medio día, e substituilo pola toma de tres, ás veces catro, pezas de froita. Son fixas sempre no fato, unha pera, unha mazá e un plátano. Por veces este paquete vese acrescentado por froita de tempada: unha dúcia de cereixas, un acio pequeno de uvas, ou mesmo un pexego.

Este réxime hai que seguilo cinco dos sete días da semana, preferiblemente os días laborables. Por suposto o resto das comidas poden facerse como se acostumar, sen límite, restrición ou corte. 

Só hai que ter en conta un pequeno, mais importante, pormenor: a degustación da froita debe facerse camiñando, en movemento. De nada vale se se toman en repouso. Parte do segredo, frisa, está aí. 

Outro detalle: a cea cómpre facela, a poder ser, non máis tarde das 21:30 h, por aquelo de que como será un bocado máis abundante do normal e será preciso tomar algo de proteínas, se deixe tempo para que o metabolismo opere coas súas funcións e tarefas sen maiores atrancos.

Como esta non é unha dieta milagre, nen moito menos, só se garanten resultados ao remate de catro ou cinco semanas e, como sempre, estes permanecerán se acaso continuamos a desenvolvela sen interrupcións nin descansos e mantemos unha actividade física normal (as camiñadas, a diario, non deben faltar).

O Panuncio, que así se chama o curmán do meu amigo, di que ao principio, durante as primeiras dúas ou tres semanas, pode sentirse algunha pequena "debilidade" sobre as seis ou sete da tarde. Nada importante. Afirma que pode ser superada con vontade, determinación, confianza na actuación e, claro, algo de coraxe.  Experimenten!

Não é bom crear confusão

Polo tanto cómpre clarexar:

• POLÍTICA: marco xeral no que se desenvolve unha organización.
• PLAN: conxunto orgánico de directrices e medidas dirixidas a conseguir unhas finalidades; constitúe a definición dos principios da organización.
• PROGRAMA:  conxunto de obxectivos e modalidades de actividades determinadas no espazo e no tempo en función dos recursos dispoñibles.
• PROXECTO: conxunto de accións concretas, con todos os seus datos técnicos, que se deselvolverán para conseguir os obxectivos.

A cada quen o seu.