Decisión

Se temos en conta as previsións da maioría das enquisas e sobre todo a última do CIS de hoxe mesmo, resulta realmente sorprendente que Podemos Galicia, que se presenta lexitimamente ás elecciones ao Parlamento da Galiza por todas as circunscricións, se empeñe en correr o risco de acadar uns resultados malos ou incluso moi malos, por baixo mesmo da opción de ultradereita, e que consecuentemente quede fóra do Parlamento, so para tratar de manter o pulso con Sumar Galicia, á cal tampouco se lle auguran uns resultados aceptables, se ben non tan malos comos os desta, pero en todo caso insuficientes para ter unhas expectativas claras de entrar no Parlamento galego.

Semella que o obxectivo principal sexa só o feito de presentarse para tratar de perxudicar á outra opción e non o de contribuír, cos sus votos, a cambiar drásticamente a xestión política, social, económica e cultural da Xunta de Galicia.

O votante de Podemos Galicia  sabe, ou debera saber, que co seu voto só testemuña a súa opción con respecto á competecia con Sumar Galicia, o cal é moi lexítimo, pero que non vai ter repercusión algunha no obxectivo de contribuír a cambiar a cor política do goberno galego.

Mais se por acaso ese fose o seu obxectivo podería presionar para que a súa organización política renunciase ás súas candidaturas para así concentrar o voto en outras opcións que sí poden acadar este obxectivo e con elo, ademais de mostrar xenerosidade e altura de miras, protexeríase de ter que mostrar o apoio real que ten entre o electorado galego neste momento, coas consecuencias negativas que pode ter para o que parece o seu obxectivo diana próximo que son as eleccións ao Parlamento europeo.

Razón tiña o seu antigo líder desa formación política cando inmediatamente antes do inicio da campaña electoral recomendou que se votase por la opción do BNG por máis que, e dado o empecinamento en presentarse, tivese que rematar dando o seu apoio á candidata de Podemos, se ben cun entusiasmo digamos que comedido.

Eu aínda non descarto que se recapacite e que se retiren as súas candidaturas por ser esta a opción menos mala de cara o xerar un clima de confianza de cara ás súas expectativas nas eleccións ao Parlamento europeo. Lembremos que nas do ano 2014, que supuxeron a presentación desta forza política, acadou un resultado moi meritorio con 5 actas. Agora, nas de 2024, poden acadar un resultados que permitan unha ou dúas actas pero todo esto pasa, entre outros moitos factores, por non ter que evidenciar a súa debilidade nas eleccións do vindeiro 18 de febreiro na Galiza.

 

Clube Nacionalista "Alén Nós"

Se mal non lembro e os meus apuntamentos non me enganan, a primeira conferencia do extinto Clube nacionalista "Alén Nós" tivo lugar o 5 de novembro de 1987 no salón nobre do Hotel Haraguaney de Santiago de Compostela. Foi impartida por D. Xosé Luis Franco Grande e levaba por título: "É posible aínda Galicia?" Pasaron xa máis de 36 anos e, infelizmente, a pregunta segue a ser pertinente.

Repasando os meus apuntamentos vexo que naquela altura o conferenciante salientaba tres problemas graves que ensombrecían o futuro de Galicia. A saber:

• A supervivencia da língua
• A grave destrución e agresión ao medio ambiente e a desfeita do medio físico
• E, por fin, a falta de suficiente representación política no ámbito estatal

Pois ben, calquera destes tres aspectos seguen cabalgando pola política galega, xunto a outros que daquela aínda estaban digamos que "controlados" ou aminorados: deterioro da sanidade pública, medios de comunicación públicos "orientados" cando non claramente manipulados por intereses que nada teñen que ver coa súa función primixénia, descenso demográfico, destrución do tecido produtivo, explotación abusiva dos recursos naturais, dependencia... 

Quizáis as transcendentais eleccións autonómicas do vindeiro domingo, 18 de febreiro, poidan supoñer un punto de inflexión no tratamento e solución de todos estes aspectos que, de non ser afrontados cunha clara e decidida política que crea no país, ameazan con aniquilar a súa personalidade política. 

Para elo cumpriría que, entre outros, e como dixo o conferencia naquela altura, o carácter fortemente reaccionario que tiñan os emigrantes galegos retornados que posuían algunha propiedade (licencia de taxi, un bar, un piso, un pequeno negocio,...) fose atemperado co paso destas décadas cara a unha visión máis aberta e solidaria co seu vencello e os seus ancestros. 

Quero crer que o traballo social, cultural e político das forzas soberanistas durante todos estes anos non caera totalmente, para este e outros colectivos, en saco roto. Sobre as 22:30 horas do vindeiro domingo habémolo saber.

É tempo de preguntar...

Estando xa moi perto as eleccións ao Parlamento europeo aínda estamos a tempo de inquerir dos candidatos cales son as súas opcións sobre determinados temas. Dou por sentado que o elector responsable terá lido algúns programas electorais, alomenos os das opcións políticas que mellor expresan as súas ideas, e recopilado información sobre as diferentes candidaturas para, en caso necesario, poder ponderar cal é a máis acaida na preferencia de voto. Mais aínda restan por saber algúns detalles de certa importancia. Vexamos algúns deles:

- O señor ou señora candidato/a, unha vez electos, farán uso de todos os privilexios que comporta o seu cargo? Ou, vista a desproporción dalgúns deles, sobre todo se nos fixamos na crecente desigualdade social que padecemos, estarán dispostos a minorar o seu uso e disfrute? Poñamos por caso, e só por citar un exemplo, viaxarán sempre en clase turista e doarán os recursos aforrados a calquera institución benéfica? Hai alguén que xa viña tendo este comportamento. Cundirá o exemplo? Pregúntenlles que teñen pensado facer ao respecto.

- O futuro parlamentario asitirá as todas as sesións de traballo en horario completo ou ben os xoves polo serán ou venres de mañanciña fará só acto de presencia para de contado coller o primeiro avión que saia para o seu lugar de destino?

- Trataron de averiguar vostedes cal foi a actividade parlamentaria (iniciativas, intervencións, preguntas, traballos...) dos candidatos que se presenta á reelección? Sei dalgúns que presentan unha folla de servizos raquítica. Cal é a súa xustificación?

- Acaso teñen pensado arbitrar un sistema público e transparente á hora de contratar aos seus asesores e colaboradores? 

- Teñen establecido un calendario e un plan de actuación para poder recibir visitas dos electores en caso de que estes mostren interés en contactar? 

- Comprométense a demitir de forma inmediata se a súa conduta non responde á dignidade do cargo? É dicir, se por acaso se atoparen incursos en algún procedemento xudicial? Estaría ben saber cal é a súa postura ao respecto.

- Farán de forma voluntaria unha completa declaración de bens, ampliando a que teñen que realizar por imperativo legal? 

Por último, unha reflexión. Da mesma forma que non todos os cidadáns somos iguais, tampouco os políticos son todos iguais. De ningunha forma. Se acaso uns son máis iguais ca outros, mais teño o convencemento que algúns son ben diferentes. O meu problema, e quizáis tamén o de vostedes, é o  de identificar ao mellor destes últimos e que, loxicamente, responda á miña filosofía e práctica política. Remato cunha obviedade: como poderán percibir, eu teño pensado exercer o meu dereito e ir votar. Vostedes verán...

Algo se está a mover

Chamarédesme inxénuo, idealista ou simplesmente iluso, mais... teño confianza en que isto saia adiante. Xa semella claro que non podemos seguir funcionando con métodos dos séculos XVIII e XIX para gobernarnos no século XXI. Necesitamos máis participación e implicación, máis control, máis democracia. Hoxe é posible.

Agora é o momento

Pois si, agora é o momento de axustar cos diferentes candidatos (si, é curioso, os das principais forzas políticas son todos masculinos) ás eleccións ao Parlamento de Galicia o que pensan facer en determinados temas, que adoitan considerarse "menores", en caso de que resulten gañadores e gobernen. Digo temas menores sen moita convicción xa que ás veces convértense en "maiores" en función de determinadas circunstancias (un destes temas aparentemente amorfo e sen importancia, aparecido nos últimos días de campaña, foi extremadamente importante no resultado final das pasadas eleccións por mor do desprezo duns, (ah! "la gouche divine"), a manipulación doutros e o despiste xeral de quen estaba obrigado a respostar a un leque de medias verdades e terxiversacións graves). 

En todo caso, e para tranquilidade persoal, eu gostaría preguntarlle aos señores candidatos, agora que podo e sei que de seguro estarán receptivos a elo, a súa consideración e postura sobre os seguintes aspectos e cuestións que ás veces non se reflicten como deberan nos respectivos programas electorais ou ben a súa referencia está agochada e disimulada en oscuras xeneralizacións e tópicos ao uso que non comprometen a case que nada. Son, sen ánimo de exhaustividade, os seguintes:

1. Medidas, acordos e propostas para mellorar e ampliar a democracia participativa en períodos non electorais.
• Ampliación e mellora da medida de iniciativa lexislativa cidadá
• Introdución dun mecanismo de participación no debate e elaboración das diferentes normativas
• Asistencia ás comisións parlamentares baixo certos supostos coa posibilidade de facer preguntas aos comperecentes
2. Actuacións que garantan o cumprimento do programa electoral. Establecer un compromiso de demisión en caso de incrumprimento grave (haberá que pensar ben o que se escriba e prometa e non será válido o recurso á herdanza recibida ou a imperativos da realidade para non poder levalo á práctica: se un non é quen de cumprir o programa co que se presentou ten que presentar a demisión toda vez que debe entenderse que o voto é para cumprir dito programa, non para avalar calquera outro tipo de política).
3. Aumento da transparencia e do acceso aos expedientes da administración. Información ampla e clara á cidadanía sobre diversos temas dos diferentes sectores da administración. Arbitrar un mecanismo de participación cidadá nas principais mesas de contratación públicas establecendo os canles necesarios para facelo efectivo.
4. Compromiso preciso e inequívoco de que en caso de que un xuíz ou xuíza impute un delito a un membro do goberno, alto cargo do mesmo ou deputado/a do Parlamento, presentará inmediatamente a demisión, con independencia da presunción de inocencia e das garantías de defensa que o asistan. (que o concernido exerza no seu día, se é do caso, as accións que lle correspondan contra quen truncou a súa carreira política sen ter motivos e probas suficientes para condenalo por aquelo do que se lle tiña acusado)
5. Utilización do parque móbil oficial. Delimitar claramente quen, e baixo qué circunstancias, vai facer uso do coche oficial. Semella oportuno e exemplar, nos tempos que corren, que só o Presidente da Xunta, Presidente/a do Parlamento e, quizáis, Conselleiros/as, deban ter acceso a este tipo de servizo. Ben sabido é que antes de ir para os cargos os señores e as señoras candidatos/as sabian, na imensa maioría dos casos e, do contrario, hai transporte público, conducir. Non se comprende ben por qué motivo non puideran seguir facéndoo.
6. Políticas a seguir de cara ás subvencións. Cómpre saber qué tipo de sectores e actividades, e baixo qué condicionantes e/ou circunstancias, van ser obxecto de subvención. Seguiranse a dar axudas públicas ás empresas propietarias dos medios de comunicación? En caso afirmativo con qué criterios e cuantía? Cómo se regulará a publicidade e propaganda encuberta baixo a sinatura de convenios varios para dar cobertura informativa a depende de qué tipo de actos? É importante, tamén, aumentar o control público sobre o detino final destas axudas e vixilar que se cumple o estipulado ao respecto na lexislación.
7. Ampliación e mellora da declaración de bens dos membros do goberno e do Parlamento, ampliando esta obriga aos altos cargos.
8. Establecemento dun sistema retributivo máis claro e transparente con información pública das nóminas dos membros do gobernos, deputados/as e altos cargos. O cidadán que paga debe coñecer a cuantía e os conceptos daquelo co que contribúe.
9. Crear a figura de "titoría" cidadá por parte dos políticos elexidos. Os/as deputados/as do Parlamento terian de reservar unha hora mensual da súa dedicación parlamentar para recibir aos cidadáns pertencentes á circunscrición pola que acadou a súa acta de deputado/a, que mostrasen o seu interese en determinado tipo de actuacións e traballos nos que estivese a intervir o/a parlamentario/a.
10. Medidas políticas, económicas e sociais que se levarán a cabo para tratar de impedir que non se rache o Contrato social así como, eventualmente, aquelas outras que puidesen melloralo.

Agora é o momento de axustar, controlar e esixir estas e outras cuestións. Dentro dun mes, deberíamos sabelo, xa será tarde. Daquela só poderemos "tirarlle do aire".

Resultados das eleccións do 20 de novembro de 2011