Mostrando entradas con la etiqueta crise. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta crise. Mostrar todas las entradas

23/1/14

Non só de siglas vivimos, mais temos que aturalas.

A partir do vindeiro 1 de febreiro moitos tentaremos seguir vivindo, aproveitando o tempo na procura da felicidade, ese estado benquerido que tan dificil é de albiscar. Haberá algúns cambios menores que poden condicionar o noso obxectivo. Para tratar de que isto non sexa así, debemos estar preparados. Velahí a información precisa para que algunha desas mudanzas non supoña incomodo, atranco ou complicación.

Infografía sobre la SEPA: en qué consiste, ventajas, consecuencias, cómo adaptarse
Generado por: En Naranja
Por xentileza do meu banco preferido!

17/12/13

Linguaxe gráfico e símbolo

Oferta non vendida versus demanda insatisfeita
Ata para isto é malo o excesivo control

Sempre, ou case, hai quen gañe e quen perda

Presumir do que non se ten


Avanzamos. Uns máis que outros.
Retrocedemos. Uns máis que outros.

Vida segada, chanzos por subir.




11/7/12

E o peor aínda está por vir...

Pois si, os señores de negro xa están aquí. A ninguén lle debera coller por sorpresa esta visita. Hai moito tempo que era unha situación anunciada. Só quen non quixo ser consciente da perspectiva social e económica dos últimos anos pode agora levar as mans á cabeza. E estes señores veñen para quedarse... por moito tempo. Un pequeno relato.
Pertenzo a unha xeración que aínda ten memoria histórica dos relatos de pais e avós sobre os tempos difíciles que se viviron nas décadas dos anos trinta e corenta do século pasado. Mesmo cheguei a ter experiencia indirecta de certas formas de miseria, escasez e privacións. Por esto non será moi complicado retomar actitudes e situacións do pasado para enfrontar, non con dificultades, os tempos difíciles que se aveciñan. O problema é para as xeracións máis novas, a dos meus fillos por exemplo, que non posúen estas vivencias, estes mecanismos de comprensión da realidade e, pola contra e afortunadamente, sempre viviron en ambientes de abundacia relativa e niveis de vida farturentos. Para eles o choque coas consecuencias sociais e económicas das medidas que se están a tomar para tratar de superar a grave crise que padecemos vai ser brutal e as dificultades para superalo enormes. Tantos recortes nos máis variados aspectos e campos non traerán, a curto prazo, nada bó e si moita desesperanza, angustia e atraso, moito atraso.
Moitos temos a impresión de que sempre se lle piden sacrificos aos mesmos, aos que máis doado e simple resulta facelo. E moitos tamén temos a certeza de que estes deberan repartirse dunha forma máis equitativa e proporcional entre todas as clases e sectores sociais e económicos. Os que moito teñen están a contribuír mínimamente e os que algo ou pouco atesouran fanno de forma inxusta e desproporcionada. Por todo elo precisamos políticos emprendedores, que se apliquen en carne propia as recetas que predican para o resto da sociedade. Políticos capaces de tomar as medidas necesarias para repartir con mediana xustiza as cargas que a crise nos presenta, que digan a verdade da súa actuación, que razoen e expliquen os cambios nas súas prácticas e que resistan as presións dos poderes fácticos ou ben que teñan a valentía de retirarse con dignidade. Políticos que tomen as decisións oportunas para permitir que os auténticos responsables da actual situación de ruína entren polo aro da xustiza e se enfronten á realidade das súas accións ou omisións.Nada diso parece ser que vai a acontecer. Consecuentmente, a sociedade corre o perigo real de atomizarse, de radicalizarse e, a seguir, de descompoñerse dadas as desigualdades brutais que se xenerarán e a percepción da grave inxustiza que se está a cometer. Até pode que aprezan fenómenos de anomia social. Cabdo falla a confianza e as máis elementais normas morais todo pode acontecer. A historia pode ensina a quen se deixa.
Mais, como é que puidemos pasar, en apenas uns anos, da fartura do cheque bebé para todos, con independencia da súa renda, á lastimosa situación actual de recortes reiterados dirixidos sempre aos mesmos sectores sociais? En qué cabeza cabe semellante enormidade! Canta xente con responsabilidades a diferentes niveis e sectores tiveron que realizar tan defectuosamente o seu traballo de dirección e control! Pero en qué país estamos! Algúns dirán nun cheo de lacazáns, pícaros, malandros e ladróns. E non lles faltará razón, á vista dos feitos.
E agora que? Que facer? Como encarar esta situación? Unha cousa teño razoablemente clara: non cos vellos métodos de loita e resistencia que teñen xa demostrado dabondo a súa ineficacia. Necesitamos inventar outros que dirixan a súa acción deica aos focos de poder responsables desta situación e causen aí o seu efecto. Para identificar a estes últimos parece que hai xa un consenso establecido. En todo caso, que confuso está todo.


20/4/12

Máis medias

Desta volta toca á ensinanza universitaria. Veremos...
As medidas son:

1. Aproximación de los precios públicos de los servicios académicos de las Universidades al coste efectivo de los mismos
El coste de la primera matrícula cubrirá entre el 15 y el 25% del coste real en los títulos de grado y Másteres habilitantes para el ejercicio de una profesión.
La segunda matrícula cubrirá entre el 30 y el 40% del coste real.
La tercera matrícula entre el 65 y el 75%
La cuarta matrícula entre el 90 y el 100% del coste real de las enseñanzas.
Para el resto de Másteres, los no habilitantes para el ejercicio de una profesión, la primera matrícula cubrirá entre el 20 y el 50% del coste real, y entre el 20 y el 75% de los costes a partir de la segunda matrícula.
El grado de aplicación dependerá de cada Comunidad Autónoma.
2. Racionalizar el número de titulaciones de grado mediante la exigencia de un número mínimo de alumnos
Esta medida tiene por objeto actuar sobre la dimensión mínima de una oferta “viable”, es decir, sobre el número mínimo de alumnos que ha de tener una titulación. Este criterio lo fijarán las Comunidades Autónomas en diálogo con las Universidades.
Hay que tener en cuenta varios datos:
  • Casi el 30% de los títulos comienza con menos del número mínimo de alumnos para garantizar su viabilidad económica (50 alumnos).
  • España cuenta con 79 universidades y 236 campus, que ofertan 2.413 grados universitarios, 2.758 másteres y 1.680 doctorados. Existe un excedente de oferta de enseñanza universitaria que la CRUE cifró en el curso 2008/2009 en más del 13%.
3. Régimen de dedicación del profesorado universitario
El profesor universitario tiene una doble función: la docente y la investigadora. Por ello se propone adaptar el régimen de dedicación según el profesorado tenga una especialización (docente e investigadora), como demuestra que sólo el 50% del mismo tenga reconocido un sexenio (tramo de investigación) vivo.
Aquellos funcionarios docentes sin sexenio en activo o vivo, que amplíen su dedicación máxima docente de 24 a 32 créditos al año.
Los que mantengan los sexenios activos o vivos, seguirían en la misma situación de dedicación máxima, los 24 créditos anuales. Este grupo es el mayoritario dentro de la Universidad (más del 50%).
Aquellos que muestren excelencia en la investigación se especialicen en ésta, reduciendo su dedicación máxima docente a un máximo de 16 créditos. Esto último se acreditará mediante un sexenio de excelencia que se definirá en desarrollos normativos posteriores.
4. Incorporar el principio de estabilidad presupuestaria a las Universidades
Se trata de diseñar un sistema que garantice la estabilidad presupuestaria de las universidades, no sólo en el momento de elaborar el presupuesto sino también en la liquidación del mismo. Se establecerá además un sistema punitivo para aquellas universidades que incumplan, a cargo de las CCAA
5. Limitación de incorporación de personal de nuevo ingreso en las Universidades
Los nuevos ingresos deberás acomodarse a lo que al efecto disponga la normativa básica sobre Oferta de Empleo Público.

O dito, veremos...

17/4/12

Medidas

Pola súa importancia e transcendencia paso a reproducir as medidas que tomou onte a Conferencia Sectorial de Educación. Tempo haberá para comprobar o grao de asunción e desenvolvemento das mesmas nas diferentes Comunidades Autónomas.


Medidas de carácter coyuntural:
  • Modificación de las ratios de la LOE con carácter temporal.
(Vinculadas a las limitaciones en las tasas de reposición, que se establezcan en los Presupuestos del Estado, para las ofertas de empleo público).
Se propone establecer un margen al alza del 20% en los ratios. Actualmente LOE establece un máximo de 25 alumnos por aula en Primaria y de 30 en Secundaria.
  • Aumento de las horas lectivas del personal docente.
Establecer un mínimo de 25 horas lectivas en Educación Infantil y Primaria y de 20 horas en las restantes enseñanzas, sin perjuicio de la reducciones que correspondan por ejercicio de funciones de dirección o coordinación del centro.
  • Aplazamiento de la implantación de los módulos de 2.000 horas previstos en la LOE para los ciclos formativos de Grado Medio y Grado Superior.
El Ministerio tiene previsto diferir la aplicación del RD 1147/2011 al curso 2014-2015.
  • Eliminación transitoria de la posibilidad de crear nuevos complementos retributivos o retribuciones variables.
Medidas de carácter estructural:
  • Modificación del criterio de nombramiento de sustitutos determinando que la bajas inferiores a 10 días lectivos deberán ser atendidas por los recursos del propio centro.
  • Eliminar la obligatoriedad de ofertar, al menos dos modalidades de Bachillerato en los términos previstos en la LOE.

Decisión

Se temos en conta as previsións da maioría das enquisas e sobre todo a última do CIS de hoxe mesmo, resulta realmente sorprendente que Pode...