(Re)Descubrindo a Ribeira Sacra

O evento tivo un parto non exento de dificultades xa que fronte a alternativas máis distantes e, a priori interesantes, finalmente saíu triunfante aquela que viña avalada con promesas de ríos fermosos, monumentos ancestrais, bosques exuberantes e animados, montañas imponentes e rexas, muros de pedra labrada robustos, pousos e aromas de cidade pequena, cercana e, ao mesmo tempo, incerta, aires de vilas auténticas, parroquias e aldeas de intenso vigor e sabor.

Sabiamos, e agora sabemos aínda mellor, que o evento ofertaba unha contorna natural e paisaxística de primeira magnitude, que condensaba alimento físico e espiritual, intelecto e paixón, arte e tradicións, sensacións e reflexións.

Feita a cata, temos que dicir que para o viaxeiro atento destacan as construcións milenarias, os toques de cosmopolitismo, os filamentos de modernidade, a harmonía e estrutura de pedra asentada, a cromaticidade de córes distribuidas seguindo pinceladas de artista veterano, os sons debedores de compases sabios e, como era de agardar, aventuras imprevistas, auga, pan e viño. Sobre todo auga, pan e viño.

Como non podía ser doutro xeito fixemos unha rota de pequeno percorrido e grandes sensacións. De escasa dificultade mais de grande fermosura. No seu tránsito puidemos apreciar o traballo ben feito, o amor á terra e o agromar da riqueza a partir de excepcionais condicións naturais e contrastada sabiduría para transformar a posibilidade en realidade, o amorfo en estruturado o terruño abandonado en recuperado. E autenticidade, pois aínda observamos lavar as tripas_tempo de matanza_ nos regatos, como antano: avós, pais e netos colaborando, conservando tradicións, ensinando uns, aprendendo outros.

O pozo onde poden beber as bestas, o pozo que da vida e, ás veces, morte.

Durante a andaina topámonos con plantacións de árbores autóctonas, vistas espectaculares e panorámicas atraintes.

O rota ten un remate espectacular xa que o fai nunha fervenza dividida por tramos que morre no Sil entre macizos imponentes e rumores penetrantes.

Tamén visitamos unha adega chefiada por un bodegueiro-dandy que nos ilustrou, non de balde, sobre os coidados e características dos viñedos da zona. E na cidade que tomamos como base visitamos monumentos de realce e agasallamos ao noso corpo con esmeradas iguarias ben regadas con líquidos amorosos.

Infelizmente non puidemos facer uso da praia fluvial do cabo do fin do mundo, pero aí fica a referencia para tempos estivais.

O pai Miño, o caudaloso Sil, os bosques autóctonos e as igrexas, capelas e mosteiros foron os nosos acompañantes. Ficamos agradecidos.

En resumo: xornadas intensas, completas, variadas e agradables, estancia próxima e confortable, viaxes rápidos e dilixentes, andainas saudables, viandas variadas, no punto e ben preparadas, caldos_dos dous tipos_sabrosos e abondosos e, o máis importante, risas, ditos, acontecidos, anécdotas, festexos, celebracións sorpresa, reflexións... e todo baixo o abrigo do manto da amizade dándonos amparo e agarimo.

Portugal, por esta vez non puido ser, pero será.

Marketing

Explica Zygmunt Bauman no libro Bauman, Z & Lyon, D. Vigilancia líquida. Barcelona: Paidós, 2013, que calquera marketing, para ser eficaz, require tanto do coñecemento dos grupos que non son aptos como obxectivo de vendas, como da identificación dos grupos que serán o "obxectivo" preferido do esforzo comercial. E, a seguir, achega un exemplo que pola súa clareza e certeira identificación paso a citar no orixinal. A cita é un pouco extensa, mais acho que merece a pena:

"Un buen, aunque arquetípico, ejemplo de la relación entre ambos tipos de vigilancia institucional es el software desarrollado para las empresas que necesitan procesar las llamadas entrantes. Este software permite que los que llaman sean clasificados y separados para recibir un trato diferenciado, de acuerdo con la posibilidad que presentan (o no) de mejorar los beneficios de la compañía. Los individuos que llaman y que parecen prometedores son puestos en espera pero atendidos casi inmediatamente por operadores seniors con poder para tomar decisiones en el acto. En el otro extremo, aquellos que no resultan prometedores esperarán quizás para siempre, recibiendo mensajes repetitivos y aburridos intercalados entre músicas repetitivas ad nauseam y con promesas grabadas de ser conectados con el primer operador disponible. Si el intruso sobrevive al trato y a la burla que esto implica, y se niega a colgar, él o ella será conectado con un operador de bajo rango sin poder alguno para resolver el problema que motivó la llamada (que suele ser una reclamación)".

Agora, díganme se algunha vez non se sentiron identificados, e até diría que atrapados e maltratados, neste tipo de prácticas.

Só desexo que, alomenos, algún ou algunha de vostedes tivese a experiencia, e a sorte, de perceber que pertencía ao grupo de aqueles individuos que o software de turno clasificase como seres prometedores.

É tempo de preguntar...

Estando xa moi perto as eleccións ao Parlamento europeo aínda estamos a tempo de inquerir dos candidatos cales son as súas opcións sobre determinados temas. Dou por sentado que o elector responsable terá lido algúns programas electorais, alomenos os das opcións políticas que mellor expresan as súas ideas, e recopilado información sobre as diferentes candidaturas para, en caso necesario, poder ponderar cal é a máis acaida na preferencia de voto. Mais aínda restan por saber algúns detalles de certa importancia. Vexamos algúns deles:

- O señor ou señora candidato/a, unha vez electos, farán uso de todos os privilexios que comporta o seu cargo? Ou, vista a desproporción dalgúns deles, sobre todo se nos fixamos na crecente desigualdade social que padecemos, estarán dispostos a minorar o seu uso e disfrute? Poñamos por caso, e só por citar un exemplo, viaxarán sempre en clase turista e doarán os recursos aforrados a calquera institución benéfica? Hai alguén que xa viña tendo este comportamento. Cundirá o exemplo? Pregúntenlles que teñen pensado facer ao respecto.

- O futuro parlamentario asitirá as todas as sesións de traballo en horario completo ou ben os xoves polo serán ou venres de mañanciña fará só acto de presencia para de contado coller o primeiro avión que saia para o seu lugar de destino?

- Trataron de averiguar vostedes cal foi a actividade parlamentaria (iniciativas, intervencións, preguntas, traballos...) dos candidatos que se presenta á reelección? Sei dalgúns que presentan unha folla de servizos raquítica. Cal é a súa xustificación?

- Acaso teñen pensado arbitrar un sistema público e transparente á hora de contratar aos seus asesores e colaboradores? 

- Teñen establecido un calendario e un plan de actuación para poder recibir visitas dos electores en caso de que estes mostren interés en contactar? 

- Comprométense a demitir de forma inmediata se a súa conduta non responde á dignidade do cargo? É dicir, se por acaso se atoparen incursos en algún procedemento xudicial? Estaría ben saber cal é a súa postura ao respecto.

- Farán de forma voluntaria unha completa declaración de bens, ampliando a que teñen que realizar por imperativo legal? 

Por último, unha reflexión. Da mesma forma que non todos os cidadáns somos iguais, tampouco os políticos son todos iguais. De ningunha forma. Se acaso uns son máis iguais ca outros, mais teño o convencemento que algúns son ben diferentes. O meu problema, e quizáis tamén o de vostedes, é o  de identificar ao mellor destes últimos e que, loxicamente, responda á miña filosofía e práctica política. Remato cunha obviedade: como poderán percibir, eu teño pensado exercer o meu dereito e ir votar. Vostedes verán...

Iniciativa de intercambio docente

Aproveitanto o espazo de debate que nos brinda o interesante curso mooc do INTEF, fixen a seguinte proposta que, en xeral, foi moi ben acollida anque algúns sexan un pouco escépticos a respecto da súa posta en práctica. Non obstante, o obxectivo era tamén abrir un foco de debate sobre o tema. A iniciativa é a seguinte:

 

Dejo la siguiente reflexión. Al hilo de la presentación del programa Erasmus+ que tuvo lugar la semana pasada, creo oportuno poner en consideración de la comunidad educativa la siguiente propuesta: iniciar un programa de intercambio entre el profesorado de las diferentes Administraciones educativas españolas para ofrecer la posibilidad de poder impartir docencia en un centro educativo de otra Comunidad autónoma durante un curso escolar. El objetivo sería el conocimiento de otra realidad educativa, el intercambio de experiencias y formas de entender el hecho educativo, el conocimiento de las diferentes cosmovisiones que sobre la enseñanza afloran en las distintas Comunidades y poder enriquecer y acrecentar la experiencia del profesorado participante.

Que yo sepa no hay ningún programa de este tipo y considero que su puesta en marcha no supondría más problemas que la necesaria voluntad política y la correspondiente coordinación administrativa entre las unidades de las diferentes administraciones educativas.

¿Por qué un/a profesor/a de Vilalba, Burgos, Cádiz, Plasencia o Zaragoza, por ejemplo, no puede intercambiar su puesto de trabajo, si asi lo desea, con otro/a profesor/a de su misma especialidad y nivel educativo de diferente comunidad y administración educativa? ¿Acaso las ventajas que de ello se derivarían no compensarían suficientemente las necesarias tareas de programación y coordinación? Además, siendo el programa obviamente voluntario para el profesorado, el coste para las Administraciones educativas sería nulo o muy pequeño.

Como diría un buen amigo mío, "no dejen caer estar iniciativa en saco roto".

Non só de siglas vivimos, mais temos que aturalas.

A partir do vindeiro 1 de febreiro moitos tentaremos seguir vivindo, aproveitando o tempo na procura da felicidade, ese estado benquerido que tan dificil é de albiscar. Haberá algúns cambios menores que poden condicionar o noso obxectivo. Para tratar de que isto non sexa así, debemos estar preparados. Velahí a información precisa para que algunha desas mudanzas non supoña incomodo, atranco ou complicación.

Generado por: En Naranja
Por xentileza do meu banco preferido!