Poesía

En esta niebla espesa que uniforma y disfraza
y agrisa los colores de personas y cosas,
en esta niebla fría, pegajosa, bancaria,
se está adobando Europa.

Sobre montes y leyes, sobre normas y ríos
extienden su sonrisa las multinacionales
y dan su decidido apoyo a los políticos
si resultan rentables.

Con el siempre eficaz truco del todo o nada
se le pide que asienta al pueblo soberano
que, en limpio referendo, se hace cargo del trágala
sin sentirse estafado.

Mientras echa sus redes la pesca de bajura,
una niebla adherente va camuflando Europa.
¿Qué encubre? ¿qué protege? ¿qué presagia? ¿qué incuba?
Responderá la historia.

Jesús Munárriz, Rojo fuego nocturno
Hiperión, 2009.

Axudas...

... que algúns non merecen.
A resolución do 25 de xuño de 2009, da Secretaría Xeral de Medios, pola que se lles dá publicidade aos beneficiarios das axudas concedidas ás empresas xornalísticas e de radiodifusión (DOG do 14 de agosto do 2009)non di a que se destinan istas axudas. Temos que acodir á Resolución do 21 de novembro de 2008 para poder ler o seguinte:
Resolución do 21 de novembro de 2008, da Secretaría Xeral de Comunicación, pola que se establecen, para o ano 2009, axudas económicas, en réxime de concorrencia competitiva, destinadas a empresas xornalísticas e de radiodifusión.
En cumprimento do disposto no Decreto 96/2004, do 13 de maio, polo que se modifica o Decreto 71/1999, do 18 de marzo, polo que se regulan as axudas a empresas xornalísticas e de radiodifusión e, en uso das facultades que teño conferidas,

Artigo 2º.-Actuacións subvencionables.

1. Poderán solicitar as axudas obxecto desta resolución as empresas que publiquen, ou difundan informacións, programas, artigos, reportaxes, colaboracións ou seccións orientadas a alentar a defensa da identidade de Galicia, a promoción dos seus valores, a normalización da lingua e a difusión da súa cultura. Na súa produción informativa deberá ter un especial protagonismo o idioma galego.


2. As empresas xornalísticas e de radiodifusión que se acollan ás axudas reguladas nesta resolución comprometeranse a: respectar, nas informacións redactadas en castelán, a lingua das declaracións da fonte ou da persoa entrevistada, sempre que as citas sexan transcritas en estilo directo, e a introducir a oferta positiva establecida no Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega, cando menos na relación xornalística cos representantes cidadáns e cargos de responsabilidade pública. A oferta positiva consiste na adopción do galego como lingua de contacto inicial entre a empresa e a persoa entrevistada.

e máis abaixo, dentro da documentación a presentar, dise:

4. Memoria asinada en que se fagan constar os números publicados desde o 1 de xaneiro ao 31 de decembro de 2008, número de traballos ou artigos escritos en lingua galega durante o mesmo período e porcentaxe de publicacións, informacións ou emisións encamiñadas á normalización da lingua galega e a difusión da identidade e cultura de Galicia.

Pode verse o resto do resolución aqui.

As axudas en cuestión son as seguintes:

Nº expediente Empresa Importe
PR852A 2009/1 Axencia Galega de Noticias, S.A. 534 €
PR852A 2009/2 La Voz de Galicia, S.A. 996.195 €
PR852A 2009/3 Canal Voz, S.L. 19.410 €
PR852A 2009/4 Editorial Compostela, S.A. 179.886 €
PR852A 2009/5 La Opinión de La Coruña, S.L. 53.479 €
PR852A 2009/6 Diario El País, S.L. 158.336 €
PR852A 2009/7 La Región, S.A. 109.357 €
PR852A 2009/8 Lérez Ediciones, S.L. 84.835 €
PR852A 2009/9 Rías Baixas de Comunicación 43.132 €
PR852A 2009/10 Europa Press Delegaciones 11.333 €
PR852A 2009/11 Faro de Vigo, S.A.U. 397.357 €
PR852A 2009/12 Sar Comunicacións XXI, S.L. 2.777 €
PR852A 2009/15 Editorial La Capital, S.L. 114.945 €
PR852A 2009/16 Interdix Galicia, S.L. 4.682 €
PR852A 2009/17 El Progreso de Lugo, S.L. 180.478 €
PR852A 2009/18 Xornal de Galicia, S.A. 1.739 €
PR852A 2009/19 Sociedad Esp.de Radiodifusión 12.011 €
PR852A 2009/20 Radio Vigo, S.A.U. 13.558 €
PR852A 2009/21 Radio Lugo, S.A. 13.586 €
PR852A 2009/22 Radio Coruña, S.L. 32.219 €
PR852A 2009/23 Radio Pontevedra, S.A. 15.567 €
PR852A 2009/24 Radio Orense, S.A. 5.122 €
PR852A 2009/25 Radio Popular, S.A. 43.990 €
PR852A 2009/26 Telecable Compostela, S.A. 4.455 €
PR852A 2009/27 Voz de Galicia Radio, S.L.U 8.249 €
PR852A 2009/28 SIGalicia, 5.361 €
PR852A 2009/29 SIGalicia, 6.060 €
PR852A 2009/30 Uniprex, S.A. 20.683 €

Destacan, polo súa cuantía, as concedidas ás empresas que editan os dous xornais de maior difusión nas cidades de A Coruña e Vigo.

Teño a impresión de que este tipo de axudas non cumpren a función para as que foron creadas e só serven para engrosar as contas de resultados de empresas xornalísticas que, na súa maioría, pouco lles preocupa o futuro do idioma galego, a non ser para utilizo como coartada para recibir, a cambio de ben pouco, cartos públicos.

Semellanzas

A modo de xogo intrascendente (e mentras esperamos que a directora xeral cumpra co seu deber de demócrata) propoño unha pequena investigación. Trátase de descubrir, ao menos, dúas semellanzas entre este vídeo:



e iste outro:



Pasade un bó día.

O sorriso que delata

Observando con atención iste pequeno vídeo algo non cadra. Algo falla. Algo desentona. Algo soa a falso, a impostura.
Efectivamente, cando poden máis o afán de notoriedade, o protagonismo e a exhibición, poden darse situacións como a que se revela no visionado.
O que podería ter sido unha despedida sinceira, comedida e sentida, transformase, ao meu ver, nunha tiranía do espectáculo, nun afán de notoriedade e nunha clara pantomima.
Seguro que os pais deste persoeiro foron unhas excelentes persoas, seguro. E de seguro tamén que o protagonista (nunca mellor dito) sinte que tivo uns compañeiros... tan, tan colegas coma el. Pero os sentimentos que transmite no día da despedida dun equipo no que estivera dez anos non parece que puideran substraerse do protagonismo e do tópico. Do lugar común de soltar algunhas bágoas secas, algúns saloucos, certos xemidos, suspiros e/ou balbuceos.
Pero non, amigo Michel. O sorriso final delátate. Todo simulacro. Todo convenientemente preparado para provocar os aplausos (tamén estes rotinarios e mecánicos; porque parece ser que é o correcto nestes casos, no canto de respectar cun sonoro silencio a sinceira amargura e tristura pola despedida e a lembranza dos seres queridos).
Ese sorriso manifesta o éxito do pretendido, a satisfacción de ter acadado o desexado. Ter uns segundos asegurados nos noticieiros.
Falso, todo falso. A mueca, a pose, ise sorriso, ese leve, breve e apenas debuxado xesto...
Mais, que podemos esperar? Pura representación.

Estamos preparados?

Para a pandemia que nos virá enriba?
E non precisamente a da gripe, nas súas diferentes variantes, senón a da pelota.
Si, a do esférico que ás veces tanto custa meter dentro dos tres paos.
Xa hoxe, de madrugada, a noticia máis destacable dos informativos horarios da radio era un resultado do equipo que, con cartos alleos, investíu máis de 250 millóns de euros para facer negócios varios e ver se é quen de, ao mesmo tempo, conquerir algúns trofeos deportivos para maior alegría dos seus siareiros, que seica son moitos e están repartidos por todo o globo.
Parece ser que gañou 5 a 0 a un equipo de Toronto en Canadá. Pois moi ben.
Eu, por se acaso, ando xa na procura dun "tamiflú" que me permita soportar a morea de improperios, estupideces e superficialidades que se emitirán con altofalantes polo amplo espectro radioeléctrico e que se escribirán pola galaxia gutenberg adiante. Alguén sabe?

"The Boss" en Compostela (e van dúas)

Bruce Springsteen tocou de novo en Compostela. Desta volta acompañado pola The E Street Band. Gustei do concerto, pero non tanto como o fixen no do ano 1993. Daquela tiña un plus de confirmación dun descubrimento que agora xa non acho. A saída el "sozinho" ao esceario para cantar "Thunder road" coa única axuda da súa guitarra acústica tivo un punto de emoción que xa non foi posible repetir desta vez.
Mais con todo: "tudo bem", do punto de vista musical, porque o aspecto relativo á organización do evento foi un auténtico desastre, un escándalo descomunal. Como xa os medios fixeron, e están a facer, un exhaustivo relatorio dos feitos, afórrome máis comentarios. Unicamente dicir que a entrada e a saída no e do auditorio foi caótica, lentísima e vergonzante. Quen teña competencias (Consorcio, Xacobeo, Consellería de Cultura,...) debe facer un remodelación profunda do auditorio para aumentar a súa capacidade, comodidade (cómpren uns servizos e asistencias máis amplos e mellores), dotalo das instalacións que son precisas neste tipo de recintos e, sobretodo, facerlle máis vías de acceso e saída. Claro que todos estas cuestións tráenlle sen coidado aos numerosísimos (que empalago e cansancio ver sempre aos mesmos nas pantallas, xentes que tiñan marcada na súa face que estaban... porque había que estar, porque compartir o espíritu e a filosofía do Bruce non parecían que o tivesen feito) VIPS (persoas importantes de qué? a conto de que?) que, en lugar privilixiado, se congregaron por multitudes (e despois outros, que pagaron a súa entrada, sen poder ver o espectáculo cunhas mínimas condicións de visibilidade: a xustiza resolverá no seu día)
Gustoume a entrega e xenerosidade do "boss", as tres horas de música, a honradez, decencia e bon facer que transmitía (el e a súa banda). Tamén gustei do ambiente nas bancadas da xente do común. A maioría víase que sabían onde estaban. E como xa ben sendo habitual, duns anos para acó, estabamos (por separado, iso si) pais e fillos ( e quen sabe se xa algún neto; eu de certo non vin nengún), pais que soubemos transmitirlle esta querencia, alomenos ista, xa que outras, parece que non fomos quen.
Quédome coa imaxe final: cando xa remataran todos os xenerosos "bises", cando xa os músicos tiñan saudado por última vez e xa fixeran "mutis polo foro", co esceario a escuras, o foco iluminaba feblemente a figura do "boss" con súa guitarra ergueita na man esqueda e saudando coa outra a todos nós. Abofé que nos dimos por aludidos e puiden sentir parte da emoción do concerto de 1993.
Ata o seguinte Bruce (e que non haxa que esperar outros 16 anos).